ROZDZIAŁ 20

Maddie POV

~przed siedemnastą(godzina spotkania z Evan'em)~

Byłam cała roztrzęsiona i Justin chyba to widział, bo cały czas dodawał mi otuchy. Nie chodziło mi o Evan'a samego w sobie, wiem, że w razie co Bieber od razu "wkracza do akcji". Co jeśli w trakcie wyda się, że wszystko jest nagrywane, upozorowane? Chyba nie jestem zbyt dobrą aktorką. Oh, co ja pieprzę, musi się udać!
Dotarliśmy już do parku, zatrzymując się z dala ławki, przy której ostatnio rozmawiałam z tamtym kretynem. Westchnęłam, wyjęłam telefon i weszłam w "dyktafon".
-No to idę.- szepnęłam.
-Nie martw się, wszystko będzie dobrze.- chłopak złapał mnie za policzki i pogładził je lekko, chcąc mnie pocieszyć, na co posłałam mu lekki uśmiech.
-Będzie dobrze.- szepnęłam jakby do siebie, idąc w stronę miejsca spotkania i uruchomiłam nagrywanie. Telefon schowałam delikatnie do kieszeni, tak by trochę wystawał i aby głos był lepszy. Zauważyłam, że Bieber podszedł za drzewa niedaleko "pechowej" ławeczki. Usiadłam i czekałam na Smith'a. Boże, jak ja go nie cierpię. Dlaczego każdy stara się zrujnować mój związek?
Po kilku minutach wreszcie doczekałam się przyjścia gwiazdy wieczoru. Ugh, czujecie ten sarkazm?
-Cześć mała.- schylił się i chciał pocałować mnie w policzek, ale się odsunęłam. Dosiadł się do mnie.
-Daruj sobie, chyba oboje wiemy dlaczego tutaj jestem.
-Ah, no tak.- podrapał się po brodzie, jakby zastanawiając się nad czymś.- Chcesz się ze mną przespać.
-Dobrze wiesz, że nie chcę, ale muszę.- powiedziałam przez zaciśnięte zęby. Miałam ochotę zedrzeć mu ten fałszywy uśmieszek z twarzy, tylko że na razie muszę udawać zainteresowaną jego ohydną propozycją.
-Więc jak to ma wyglądać?- westchnęłam i wyjęłam telefon udając, że sprawdzam godzinę, a później dyskretnie trzymałam go w ręce. Chciałam, żeby wszystko było dokładnie słychać.
-A nie wiesz?- zaśmiał się głupkowato, a we mnie się gotowało.
-Chodzi o to, czy dasz spokój mojemu ojcu. Muszę mieć stu procentową pewność.- sama nie wiem, skąd we mnie taka odwaga.
-Tak, zależy mi tylko na seksie. Wtedy dam Ci spokój. Tobie i twojemu tatusiowi. To jak, ustalamy datę?- westchnął, jakby dla niego to było całkowicie normalne, szantażowanie kogoś. Wydaje mi się, że nie robi tego po raz pierwszy. A myślałam, że jest fajnym chłopakiem kiedy go poznałam. Nie w TAKIM sensie, ale przynajmniej, że jest miły, a przede wszystkim ułożony. Nawet było mi go szkoda, zdawało się, że ojciec wywierał na nim dużą presję. Wszystko gówno prawda, żałuję, że w ogóle przyszedł na tę kolację.
-Właściwie to.- W tym momencie posłałam jednoznaczne spojrzenie chowającemu się Justinowi i wstałam z ławki, tak jak się umawialiśmy. -Muszę Ci jeszcze o czymś powiedzieć.- Uśmiechnęłam się złośliwie, a on patrzył na mnie zdezorientowany. Oh, suko, jeszcze się przekonasz. Justin podszedł do mnie w ekspresowym tempie i objął mnie w pasie. Gra się zaczyna. Evan także wstał.
-O co tu do cholery chodzi? Twój chłopak chce się przyłączyć? Bo jeśli tak, to nie jestem zainteresowany.- Założył ręce na piersi, sądząc, że chyba nas zagiął. Poczułam jak Justin się spina.
-Spokojnie, nie warto- szepnęłam do niego, po czym zwróciłam się w stronę Smith'a i mówiłam już głośniej.- Jesteś takim idiotą, czy Ci za to płacą?- Na mój komentarz, Bieber się zaśmiał, a tym razem ten zdenerwował.
-Nagrywaliśmy to wszystko.- powiedziałam wskazując na komórkę w mojej dłoni. Jego postawa od razu się zmieniła. Już nie był taki zarozumiały, a uśmieszek od razu zszedł mu z twarzy.
-Oh, może chciałbyś, żeby twój tatuś się o tym dowiedział?- powiedział Justin udając skruszonego.
-Chyba nie byłoby ciekawie.- zawtórowałam mu.
-Nie zrobicie tego.- dodał bardziej pytająco chłopak.
-Jeśli nie odpierdolisz się raz na zawsze od mojej dziewczyny i całej jej rodziny, owszem, zrobimy to.- dodał po chwili Justin, coraz bardziej zrelaksowany, gdy widział, że mamy przewagę.- Plus, należą jej się przeprosiny.
-Sory.- bąknął, zażenowany całą sytuacją Evan. Jak mały chłopiec, który został przyłapany przez siostrę na jedzeniu ciastek przed obiadem czy coś.
-Słucham?- zapytał mój chłopak przystawiając rękę do ucha.
-Przepraszam, okej?- powtórzył już głośniej.-Nie powinienem, wiem.- Westchnął.
-Oh, proszę, jeśli chcesz teraz powiedzieć nam jakąś historyjkę, przez którą myślisz, że będziemy Ci współczuć to sobie daruj.- prawie, że krzyknęłam.- Nie miałeś prawa mnie tak traktować, jak szmatę!
-Chodźmy, zanim zmienię zdanie i pozwolę Ci skopać mu tyłek.- dodałam po chwili, kierując słowa do Justina, na co się zaśmiał i złapał mnie za rękę. Odeszliśmy, nawet nie patrząc na Smith'a. Tak, to prawda. Mogłabym pójść teraz do jego ojca z tym nagraniem, a on miałby przesrane chyba do końca swojego życia. Gdyby ktoś się dowiedział w firmie, byliby skończeni... Ale nie chcę być taka. Nie jest mi to potrzebne do szczęścia, chciałam mieć jedynie spokój i cieszyć się moją drugą półówką. Mam nadzieję, że tak już pozostanie.

~~~~~~
Justin odprowadził mnie do domu, jeśli można tak powiedzieć, bo w końcu mieszka po drugiej stronie ulicy. Postanowiłam, że zadzwonię dziś do Ashley, bo nie rozmawiałam z nią już kilka dni, a poza tym miałam dla niej propozycję.
-Halo?- odebrała już po pierwszym sygnale.
-Hej Ash, co tam?-zagadałam entuzjastycznie.
-Nic nowego, coś się stało?
-Właściwie to tak.- westchnęłam.- Ale nie po to dzwonię! Wpadłam dziś na świetny pomysł.- Uśmiechnęłam się do siebie, chociaż nie mogła tego zobaczyć, a dziewczyna jęknęła.
-Tylko nie Ty i te twoje pomysły.- powiedziała zrezygnowana.
-Myślę, że powinnyśmy zapisać się na jakiś kurs tańca. Ostatnio widziałam gdzieś plakat i pomyślałam...- nie dane mi było dokończyć, bo dziewczyna mi przerwała.
-Zadziwiasz mnie, ale podoba mi się ten plan.- zaśmiała się, a ja jej zawtórowałam.
-Moja kuzynka jakiś rok temu chodziła na hip hop, przy bellmont street, może nadal są tam zajęcia?
-Co ty na to, żeby jutro po szkole pójść i sprawdzić? Stamtąd to jakieś 15 minut drogi.
-Jasne, brzmi super. Cieszę się, że się zgodziłaś.- Mówiłam prawdę. Czas zrobić coś nowego, a gdy dzieli się to z najlepszą przyjaciółką będzie jeszcze lepiej.
-To do jutra, buziaki.- usłyszałam cmokanie, więc mogłam sobie wyobrazić jak puszcza całusa, przez co rozbawiona pokręciłam głową. Co się ostatnio dzieje z tą Ashley? Chyba Kenny ma na nią taki wpływ. A właśnie, mówiąc o nim... ciekawe jak się im układa i czy w końcu oficjalnie zostali parą. Mam nadzieję, widać, że na siebie lecą więc w czym problem?
Postanowiłam, że zjem jakąś kolację, wykąpie się i chwile powtórzę materiał, w końcu opuściłam prawie cały tydzień i mimo że wszystko uzupełniłam, to przydałoby się jeszcze troszkę poczytać. Dobrze, że w końcu ta drama się skończyła... mam nadzieję.

_______

Taki trochę krótki, ale mam nadzieję, że się spodoba.
Pierwszy post w roku 2015, więc życzę Wam wszystkiego najlepszego, spełnienia marzeń i żeby ten rok był lepszy od poprzedniego :)
Od teraz rozdziały powinny pojawiać się tak jak zazwyczaj, czyli w niedzielę, czasem wcześniej. Jedynie przez święta było troszkę inaczej.

Do następnego.